Θυμάμαι, εκεί γύρω στα τέσσερά μου χρόνια, τον κύριο Αντρέα, τον πρώτο μου προπονητή, που με έπαιρνε αγκαλιά και με πέταγε στη μικρή πισίνα.
Εγώ χαιρόμουν, γελούσα, έβγαινα και ξαναγινόταν το ίδιο.
Πρέπει τότε να φορούσα τουβλάκια, δεν μπορεί, αλλά είχα ήδη την εμπειρία του υγρού στοιχείου, γιατί ο μπαμπάς μου με πήγαινε φουλ στη θάλασσα, στις παραλίες της ...
Διαβάστε περισσότερα